Το κληρονομικό και το Midsommar είναι δύο ταινίες του νέου τρόμου του Ari Aster με εντελώς διαφορετικές δομές βηματοδότησης, ρυθμίσεις και αρχέτυπα χαρακτήρων. Ωστόσο, μοιράζονται ομοιότητες στον δεσμό της οικογένειας, τις επιπτώσεις του ψυχολογικού τραύματος και τον αντίκτυπο της ψυχικής ασθένειας. Η κληρονομιά κατευθύνεται προς ένα πιο mainstream κοινό, με έναν τρόμο που είναι σκοτεινός, ενοχλητικός και ανατρεπτικός, ενώ το Midsommar είναι μια πιο καλλιτεχνική παράκαμψη, με έναν φόβο που ιονίζεται ειρωνικά στο φως του ήλιου και παίρνει χρόνο να φτάσει.
Η κληρονομική είναι μια οικογενειακή υπόθεση, που επικεντρώνεται στην οικογένεια Graham και την καταγωγή της σε τρέλα μετά από μια σειρά από τραγωδίες, ενώ η Midsommar επικεντρώνεται σε μια ομάδα νέων κολλεγίων που εξερευνούν το σκανδιναβικό χωριό Horga και τις ανησυχητικές ειδωλολατρικές τελετές του. Ο Aster σχεδιάζει ταινίες τρόμου για να ικανοποιήσει τόσο τον ανεμιστήρα του arthouse όσο και τον περιστασιακό θεατή, οπότε και οι δύο είναι προσεγμένες, συναρπαστικές και πλούσιες σε λεπτομέρειες. Είναι όμως ένα πραγματικά ανώτερο; Παρακάτω θα βρείτε 5 πράγματα που κάνει το Midsommar καλύτερα, και 5 που το κάνει κληρονομικό.
10 Midsomar: GORE
Η Midsommar, με τον τελετουργικό σαδισμό και τη γραφική βία της, ξεπέρασε την κληρονομική κατηγορία στην κατηγορία των φαραγγιών, κυρίως επειδή οι πτυχές αυτής της ταινίας τοποθετήθηκαν στρατηγικά και όχι παρατεταμένες. Η Midsommar παίρνει χρόνο με τη βία της και δεν σβήνει την κάμερα σε στιγμές που θα είχαν δημιουργήσει μεγαλύτερη ασάφεια.
Είτε δείχνει πραγματικές κοντινές λήψεις από σπηλιές στα κεφάλια, ή τι συμβαίνει με ένα συμπαγές αντικείμενο περνά μέσα από τη μαλακή, πλάνη σάρκα ενός ανθρώπου, αποκαλύπτει στις σαγουανικές του οθόνες με σθένος και απόλαυση που βρέθηκε στις πιο εμποτισμένες κοπές.
9 Κληρονομικό: Οικογενειακές Δυναμικές
Με βάση τον τίτλο της και μόνο, η ταινία ασχολείται με πράγματα που μεταδίδονται από τη μία γενιά στην άλλη. Σε αυτήν την περίπτωση ακριβώς αυτό που μεταδίδεται μπορεί να είναι κυριολεκτικό (ψυχική ασθένεια) ή να φανταστεί κανείς (μια υπερφυσική κατάρα). Επειδή η οικογένεια είναι κεντρική για την ταινία, η δυναμική της οικογένειας πρέπει να είναι το κέντρο γύρω από το οποίο συμβαίνουν όλα τα άλλα γεγονότα.
Η οικογενειακή δυναμική είναι ωμή, άσχημη και αυθεντική, με πολλή παθητική επιθετικότητα, πληγωμένα συναισθήματα και αναταραχές που βρίσκονται σε πραγματικές οικογένειες. Υπάρχει μια οικογενειακή δυναμική στο Midsommar, στο ότι η κοινότητα του Harga είναι σαν μια μεγάλη "ευτυχισμένη" οικογένεια, αλλά η ιδέα είναι αφηρημένη, όχι σπλαχνική.
8 MIDSOMMAR: PAGAN RITUALS
Υπήρχαν ειδωλολατρικές τελετές που εμφανίστηκαν τόσο στην Κληρονομική όσο και στη Μεσόμηρη, αν και σε πολύ διαφορετικές εκτάσεις. Η κληρονομική επικεντρώνεται στην οικιακή ζωή και στις διαπροσωπικές σχέσεις πολύ πριν ανακαλυφθεί μεγάλο μέρος της ειδωλολατρικής τελετουργίας. Όταν αποκαλυφθεί, φαίνεται να προστίθεται και να διαχωρίζεται από την υπόλοιπη ταινία.
Το Midsommar κάνει τις ειδωλολατρικές τελετές ολόκληρη την υπόθεση, και ως εκ τούτου τους επιτρέπει να εξερευνηθούν πληρέστερα με ουσιαστικό τρόπο, καθώς σχετίζονται με την ιστορία, όχι για την αξία σοκ στο τέλος. Ως θεατής, ξέρετε ότι πηγαίνετε στο ότι η ταινία τους εξερευνά, έτσι μπορείτε να αισθανθείτε ελεύθεροι να απορροφήσετε ό, τι μαθαίνετε.
7 ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗ: ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
Οι λάτρεις του τρόμου έχουν δει πιθανώς πολλά από τα στοιχεία που αντλούν και οι δύο ταινίες από πολλές φορές στο παρελθόν. Το είδος τρόμου βασίζεται στις αφηγήσεις που προηγήθηκαν, αλλά το καλύτερο από αυτό ωθεί τα όρια των πρωταρχικών φόβων και των παροτρύνσεων της ανθρωπότητας.
Γι 'αυτό το λόγο η Κληρονομική είναι λιγότερο προβλέψιμη από το Midsommar, επειδή υπάρχουν πολλές στιγμές όπου η αφήγηση φαίνεται ότι πρόκειται να πάρει μια κατεύθυνση και στρέφεται εντελώς αντίθετα. Είτε επειδή είδαμε όλοι το The Wicker Man στο παρελθόν, είτε επειδή είναι υπερβολικά εμφανές, η Midsommar είναι πολύ προβλέψιμη και οι θεατές πιθανότατα θα μαντέψουν τις αποκαλύψεις του πολύ πριν εμφανιστούν.
6 MIDSOMMAR: ΨΥΧΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ
Τόσο η κληρονομική όσο και η μεσαία κοινότητα επικεντρώνονται στην ψυχική ασθένεια, αλλά με εντελώς διαφορετικούς τρόπους. Στην πρώτη, είναι πολύ πιο ύπουλη, ακόμη και συμβολική. Είναι η κατάρα της οικογένειας η ίδια η ψυχική ασθένεια ή μια πραγματική κατάρα; Ήταν τα φρικτά γεγονότα που προοριζόταν πάντα να συμβούν ή υποκινήθηκαν επειδή το ψυχολογικό τραύμα μιας γυναίκας που παλεύει με ψυχικές ασθένειες το έχασε;
Το Midsommar δεν υπονοεί τόσο πολύ όσο δείχνει, γιατί ενώ και οι δύο ταινίες παρουσιάζουν τις πρωταγωνιστές τους πρωταγωνιστές που παλεύουν με ψυχική ασθένεια, η Midsommar δείχνει ότι το προβάδισμά της έχει καταστραφεί σε διάφορες περιπτώσεις, και για δικαιολογημένους λόγους, σε μια προσπάθεια να την επικυρώσει και το εξανθρωπίζουμε.
5 Κληρονομικό: ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Η κληρονομικότητα έχει πολύ μικρότερο καστ χαρακτήρων και επομένως πιο οικείες σκηνές μεταξύ τους. Τυχόν λάθη στο σενάριο θα ήταν αισθητά. Ο διάλογος φαίνεται πάντα κατάλληλος για τη σκηνή, κάτι που μερικές φορές σημαίνει ότι υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις χωρίς αυτό, επιτρέποντας ό, τι δεν λέγεται να λέει τα περισσότερα.
Στο Midsommar, μέρος του διαλόγου ξεκινά ως ακατάλληλο και εκτός τόπου. Τα μέλη της κοινότητας περνούν το μισό χρόνο τους μιλώντας στα σουηδικά, οπότε αυτό είναι αμελητέο, αλλά είναι οι προϊστάμενοι, που συχνά μιλούν με πρόβα (παρά τις προφανείς στιγμές όπου η αδρεναλίνη περνάει μέσα τους) που σας θυμίζουν ότι έχουν ασκήσει τις γραμμές τους.
4 MIDSOMMAR: ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΟ
Είτε αποτυπώνει αυθεντικά ένα μαγικό μανιτάρι, είτε αναζωογονεί επιμελώς ρούνους σε ένα πέτρινο μαρκαδόρο, η Midsommar δίνει προσοχή στη λεπτομέρεια μιας μορφής τέχνης. Όπου κι αν κοιτάξετε στην ταινία, από το εσωτερικό ενός από τα σπίτια της κοινότητας, μέχρι το προσεκτικό κέντημα των τελετουργικών τους ρόμπων, υπάρχει κάτι για τα μάτια σας να γιορτάσετε.
Η κληρονομική, αντίθετα, περνά μεγάλο μέρος του χρόνου της στο σκοτάδι, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά. Το επίπεδο λεπτομέρειας δεν εστιάζεται με τον ίδιο ανθρωπολογικό τρόπο και στην ίδια μεγάλη κλίμακα. Η κοινότητα του Midsommar είναι πλούσια και πλήρως κατανοητή, ενώ οι περισσότερες λεπτομέρειες της κληρονομιάς προέρχονται από τα μικροσκοπικά σπίτια της Annie.
3 Κληρονομικό: ασβέστη
Η κληρονομικότητα λαμβάνει χώρα σε διάφορα περιβάλλοντα, σε διάφορες χρονικές στιγμές. Ενώ μερικές από τις καλύτερες φοβίες του άλματος έρχονται με την καταπιεστική έναρξη της νύχτας, πολλές από τις ξεχωριστές στιγμές της έρχονται στο λυκόφως ή στη μέση μιας σχολικής ημέρας. Έχει ατμόσφαιρα και διάθεση, που επηρεάζεται περισσότερο από τον φωτισμό και την κινηματογραφία.
Επειδή το Midsommar πυροβολείται σχεδόν εξ ολοκλήρου στο τυφλό φως της ημέρας, με στόχο να είναι τρομακτικό παρά την έλλειψη σκιών και σκοτεινών χώρων για το κακό να κρύβεται, είναι δύσκολο να δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα που δεν είναι τίποτα άλλο από αποστειρωμένο και υπερκορεσμένο.
2 MIDSOMMAR: GRIEF
Η κληρονομιά ξεκινά με την οικογένεια Graham να χάνει ένα αγαπημένο της (μητέρα της Annie) και πολύ σύντομα μετά την απώλεια ενός άλλου (της κόρης της). Αντιμετωπίζει τη θλίψη της καταστέλλοντάς την, όπως και η φύση της, αλλά πολύ σύντομα μετά από αυτά τα γεγονότα, άλλες καταστάσεις τραβούν την εστίαση από αυτό που συμβαίνει με τη διαδικασία θλίψης της Annie (ή την έλλειψη μιας).
Στο Midsommar, η ταινία ξεκινά επίσης με την απώλεια (η Dani χάνει τόσο τους γονείς της όσο και την αδερφή της σε μια δολοφονία-αυτοκτονία) και ξοδεύει όλη την ώρα στη σκανδιναβική ταινία που ασχολείται με αυτήν. Επειδή η κοινότητα γιορτάζει και θρηνεί μαζί, η τελική ακολουθία που επιτρέπει στον Dani να εκδιώξει επιτέλους όλη τη θλίψη που δημιουργεί είναι τόσο ικανοποιητική όσο και καθαρτική.
1 Κληρονομικό: ενεργώντας
Η κληρονομιά είχε ισχυρές παραστάσεις από το μικρό του σύνολο, υπό την ηγεσία της βετεράνης ηθοποιού τρόμου Toni Colette. Διακρίθηκε καθώς η μητρόπολη αναγκάστηκε να κρατήσει την οικογένειά της μαζί μετά από αρκετές τραγωδίες, μόλις ικανή να διατηρήσει τη λογική της σε στάση ενώ ξεσπάει στις ραφές. Συμπληρώθηκε από τη μετρούμενη, σιγοκαίει παρουσία του Gabriel Byrne, και του άγριου ματιού, γοητευτικού εφήβου γιου της (Alex Wollf).
Η Midsommar χαρακτήρισε ένα καστ νεαρών ενηλίκων που έκαναν τους ρόλους που τους δόθηκαν, οι περισσότεροι απεικονίζουν στερεότυπα παιγνίων ακαδημαϊκών, καυλιάρης οπορτουνιστών ή τσακωμάτων ζευγαριών. Το υπόλοιπο καστ, που αποτελείται από βοηθητικούς χαρακτήρες από την ειδωλολατρική κοινότητα, είναι πιστευτό αν λίγο